Het postmoderne forum voor democratie en de omroep Ongehoord

Deel 5a in de "Culture Wars"- serie

Baudet heeft van Bannon geleerd dat je de instituties moet veroveren.

In het buitenland houdt hij daarom ook van die "Uil van Minerva"-speeches. Als je zijn zegerede van de avond van de Provinciale Statenverkiezing 2019 hoort, dan hoor je de echo van Spengler over de ondergang van het Avondland. 

Hij heeft van Fortuyn geleerd dat mensen niet stemmen op iemand die op henzelf lijkt, maar iemand die hun verlangens snapt, verwoordt en wil inwilligen. Dus rijdt hij ook in dure auto’s met chauffeur, koketteert hij met klassieke muziek en architectuur enzovoort. Hij laat zien dat hij niet van de straat is, kortom. Intussen creëert hij het beeld dat er een elite is (“Kartel”) die onderling de buit en de baantjes verdeelt en die zijn (Baudet’s) volgelingen (en dit is cruciaal) “buitensluit”. 

Daarmee heeft hij de kern van het postmoderne verhaal te pakken. De hardwerkende burger wordt tot slachtoffer getransformeerd en hij kan zich dan opwerpen als de verlosser van diezelfde burger. Vandaar uiteraard zijn onmiddellijke en enthousiaste adhesie voor het initiatief van Karskens en Niemöller. 

Hij maakt dus een combinatie van behoudzucht op inhoud en postmoderne vorm en stijl via bijvoorbeeld de sociale media. 

Dat hij ondertussen in de Tweede Kamer tegen de belangen van diezelfde burger stemt brengen de NPO en commerciële media niet in beeld (stemmingsuitslagen bijhouden is niet sexy). Daar komt bij dat hij zich rekent tot de populistische stroming in Europa waar ook Orban van Hongarije en Farage (van de Brexit) bij horen. De Oikofielen. "Cultuur-Christenen". Een vaag romantisch conservatief idee over een blanke soevereine samenleving die omheind en beschermd moet worden.

Al jaren her heeft Baudet gepubliceerd over Europa en de vervreemding cq. afstandelijke schaalvergroting enzovoort. Daarvoor gebruikt hij de term Oikofobie (bestuurders die de inheemse, nabije, overzichtelijke dorps- en buurtgemeenschap vrezen en/of haten). 

Door dat tegenover de Brusselse bureaucratie te zetten raakt hij een gevoelige snaar. Dat je alleen in europees verband kwesties als immigratie, broeikaseffect en Chinese handelshegemonie kunt aanpakken plaatst hij buiten beeld.