Begeerte en angst drijven de effectenhandel, hoorde ik vanmiddag iemand verkondigen. De Dalai Lama?
Nee, een beursanalist. De aandelen schieten dezer dagen als jojo's op en neer en binnen enkele weken verliest een onderneming als Randstad bijvoorbeeld achteloos 2300.000.000 euro aandeelhouderswaarde ofwel beurskapitaal.
Boeddhist David Loy schoot me te binnen. Die heeft alweer jaren her een treffende analyse gegeven van deze geinstitutionaliseerde hebzucht, onder de noemer: "Een onderneming kan niet lachen of huilen". Vanuit zijn levensvisie hekelt hij de letterlijk Naamloze Vennoten, namelijk de Aandelenbezitters. Als die moeten kiezen tussen Winstmaximalisatie en Maatschappelijke Verantwoordelijkheid, welke van de twee zou er dan winnen?
Lees het na bij
David Loy zelf
2 opmerkingen:
Hoi Johan,
Belagrijk artikel in deze tijd!
Groeten,
Maria
Hoi Johan,
Bedankt voor de tip. Inderdaad een interessant artikel. Ik ben toevallig zelf een tweetal boeken op dat gebied aan het lezen. Vooral Het bedrijfsleven aan de macht van David C. Korten kan ik je aanraden. Zijn standpunt over het inperken van het ondernemingsrecht komt erg overeen met dat van Loy.
Mvg. Krispijn
Een reactie posten