Voor de redacteuren van Volkskrant en Trouw heb ik nog wel een tip: verdiep je eens in dr. J. Kabat Zinn, een van de profs die zeer effectieve methodieken heeft ontwikkeld.
donderdag 23 augustus 2007
Wat geeft het of de kat
wit of zwart is, als-ie maar muizen vangt (oud chinees gezegde). Duizenden werkzoekenden vonden de afgelopen jaren een baan. Die bofkonten kregen geregeld hulp via zogenaamde IRO-trajecten, of Individuele Reintegratie-Overeenkomsten. In navolging van de Volkskrant heeft Trouw zo zijn bedenkingen bij deze ondersteuning. Mij lijkt het voornaamste ijkpunt: Werkt het. En dat is wel degelijk het geval, als je de cijfers van UWV erbij pakt. Mensen doen kennelijk meer zelfvertrouwen op of krijgen helderheid over hun passies en ambities. Als dat leidt tot persoonlijke ontwikkeling en de betrokkenen verlost uit hun bijgeloof (dat een vervullende loopbaan voor hun niet is weggelegd bijvoorbeeld) vind ik daar helemaal niks mis mee.
Voor de redacteuren van Volkskrant en Trouw heb ik nog wel een tip: verdiep je eens in dr. J. Kabat Zinn, een van de profs die zeer effectieve methodieken heeft ontwikkeld.
Voor de redacteuren van Volkskrant en Trouw heb ik nog wel een tip: verdiep je eens in dr. J. Kabat Zinn, een van de profs die zeer effectieve methodieken heeft ontwikkeld.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Hoi Johan,
Jouw instelling is een uiterst pragmatische.
Aangezien ikzelf ook een pragmatica ben en dit ook op filosofisch-politiek terrein (in de navolging van Rorty) verdedig, geef ik je gelijk.
Maar toch vind ik dat elk pragmatisme vergezeld dient te gaan van een gezonde dosis scepsis. Volgens mij is het óók belangrijk dat werkzoekenden leren kritisch te denken, en niet alles te pikken, niet als klanten, niet als werkzoekenden, niet als werknemers.
Dus: pragmatisme plus scepsis, dat is het!
Hartelijke groeten,
Maria
Dat was precies wat ik wilde zeggen met "Persoonlijke ontwikkeling en verlossing uit bijgeloof" Dank voor de explicitering!
Goos, ik ben het helaas niet met je eens. Ik had van jou toch meer ook voor nuancering verwacht. Trouw en de vk (en andere media) hekelen niet de IRO an sich, maar alleen het incidentele misbruik van deze reïntegratie-trajecten. Dat de IRO een verbetering is ten opzichte van de one-size-fits-all-benadering van voor 2004 staat buiten kijf. Trouw is alleen -mild gezegd- niet zo gelukkig met de spirituele cursussen en het belastinggeld dat daaraan verspild wordt. Maar die spirituele cursussen worden slechts in enkele tientallen trajecten ingezet. De IPO zorgt voor een klein beetje geldverspilling aan zinloze trajecten maar doet verder veel goeds.
Je zegt dat naar het resultaat gekeken moet worden (the proof of the pudding is in the eating) en daar ben ik het mee eens. Maar de cijfers van het UWV geven alleen aan dat de IPO als instrument goed werkt, het geeft absoluut niet aan dat de spirituele cursussen ook effect sorteren. Klinkt een beetje als de muis die tegen de olifant zegt 'wat stampen we lekker hard he?'
klopt, Plag. Dergelijk specifiek onderzoek heb ik wel proberen te vinden, maar daar ben ik niet in geslaagd, althans niet in de UWV online publicaties. Mijn punt is: we weten helemaal niet of er iets verspild is, misschien zijn juist die bekritiseerde trajecten wel effectief geweest. En let op mijn voorbehoud: ik definieer effectiviteit vooral als "mensen uit hun beperkende aannames laten stappen en zo hun zelfvertrouwen -en dus arbeidskansen- opvijzelen"
Een reactie posten