Beeldvorming in campagnetijd

Campagnetijd. 

In de VS en bij de oosterburen, waar een heuse Ampel fittie is losgebarsten. 

Fascinerend blijft hoe je invloed uitoefent door de zaken zo te framen dat je de waarheid een beetje naar je hand zet.

FDP en Groenen -die in de voormalige DDR beide onder de kiesdrempel dreigen te belanden bij deelstaatsverkiezingen volgende week in Thuringen en Sachsen- kijken met lede ogen hoe de AfD de grootste wordt en de partij van de bondskanselier in Erfurt waarschijnlijk als juniorpartner moet aanschuiven bij een verstandshuwelijk van de Christendemocraten en Wagenknecht. 

Dus ga je Oekraine in de strijd gooien, want dat kost te veel geld zegt de liberale Finanzminister met zijn Schwarze Null. No way, zeggen de Groenen, we gaan Poetin niet helpen vanwege die krentenwegerij!
 

Nee, dan de Conventie van de Democraten in Chicago. De gedelegeerden applaudisseren het dak eraf.  Het campagneteam van Harris en Walz heeft waarschijnlijk heel goed gekeken naar de Film NO van Pablo Larrain. 

Over een reclamejongen, Rene Saavedra, die Pinochet hielp verdrijven door de simpele campagneslogan: "Viene la Alegria".

 

Ofwel, de Vreugde komt eraan.
Kijk, dat is de manier om chagrijnige rechtsextremisten te verslaan.

Welke vrede? Wiens oorlog?

Het is 1981 of 1983, Museumplein of Malieveld.

We zijn met velen, de een zegt 400.000, de ander 500.000.

Geen nieuwe kernwapens in Europa 

en   geen  kruisraketten  in 

Woensdrecht, is het motto.

Nu wil Roel van Duyn wel een Europees atoomschild tegen Putin.

Umwertung aller Werte, zegt u dat wel. Ik ben het voor een groot deel met Roel eens, zij het niet met die atoombommen.

En Engelen en Smits vragen zich af waar de groene pacifisten van toen zijn gebleven.

Hoe verhoud ik me daartoe? 

En is dat alleen een  confronterende vraag omdat ik voormalig dienstweigeraar ben?

Ik kan en wil persoonlijk geen andere mensen vermoorden. Dat wil niet zeggen dat ik tegen zelfverdediging ben.

Israel en Oekraïne hebben beide recht zich te beschermen en verdedigen tegen agressors.

Niemand is echter gerechtigd oorlogsmisdaden te plegen, laat staan genocide.

1. Ik ben ontzettend blij dat de anti-oorlogsbeweging nog springlevend is, zoals hier in Londen onlangs.

2. Ik ben het roerend eens met Hubert Smeets dat de tijd van praten met Putin  niet nu is.

3. Mij niet gezien bij die Anderhalve man & 1 Paardenkop op het Museumplein.

En wat goed dat landgenoten oproepen te stoppen met wapenleveranties aan Netanyahu!

Beelden en Waarden

George Monbiot was onlangs wintergast bij Jeanine Abbring.

Ook hier kwam hij al eens langs.

Hij schreef gisteren in The Guardian een behulpzame typering hoe je waardenorientaties kunt onderscheiden.

Bijvoorbeeld, een intrinsieke waardenoriëntatie kan leiden tot het volgende: 

"People with a strong set of intrinsic values are inclined towards empathy, intimacy and self-acceptance. They tend to be open to challenge and change, interested in universal rights and equality, and protective of other people and the living world".

Daarentegen communiceren mensen met een extrinsieke waardenoriëntatie vaker ongenuanceerd, hebben zij een lagere frustratietolerantie en zijn zij gevoeliger voor status, roem en rijkdom. (Erg kort door de bocht samengevat).

Heldenbeelden kwamen hier ook al eens eerder langs. Het is een continuing story geworden, waaraan Menno Jas van Hart van Hoorn nu graag een eind wil maken.

Het college van Burgemeester en Wethouders vindt dat te zwart-wit en voorbarig (zie bovenstaande afbeelding uit NHD-DWF, 30-1-2024). Volgens mij hebben B&W daar wel een sterk punt. 

We gaan op 6 februari zien of de Hoornse gemeenteraad de meer intrinsieke positie van B&W zal honoreren of de -tot (extrinsieke) heldenverering geneigde- voorstellen van Jas.

Aangehaakt, de zin en onzin van electorale geografie

Het vak van geograaf is zo oud als de weg naar Kralingen, zien we o.a. in het Rijks bij Vermeer. 

In de zestiger jaren konden ze geen droog brood verdienen, anders dan met het geven van aardrijkskundeles. Hedentendage vind je ze in soorten en maten. De een wordt  financieel geograaf, de ander electoraal geograaf. De laatste is sinds maandag te volgen in de serie Aangehaakt met Josse de Voogd.

Citaat uit de aankondiging bij WNL:
"De Voogd (zie onderstaande afbeelding) wandelt in 'Aangehaakt' door Nederland. Hij begint in Arnhem.
In het Spijkerkwartier ligt de falafelzaak tegenover de natuurvoedingswinkel.  De kapster die hier al 25 jaar werkt, mist de levendigheid van vroeger. 'De huizen zijn peperduur geworden', zegt ze. Veel mensen hier stemmen GroenLinks. In Geitenkamp doen juist FVD en PVV het goed. Veel mensen zien het als een slechte buurt, maar sociaal ondernemers Kumar en Stephanie Poot vinden het juist de mooiste wijk van Arnhem". 

In het SCP rapport (NRC dinsdag) lijkt veel van zijn verhaal bevestigd te worden, met kansrijke jongeren versus precariaat, bijvoorbeeld.

Als socioloog vind ik het interessant werk dat Josse doet; en het kriebelt ook. Niet vanwege de generalisaties, want daar meldt hij wel disclaimers. Ik vrees dat het meer zit in de postcode-valkuil. Klasseverschillen zie je uiteraard wel terug in villawijken versus sloppen, maar als verklaringsmodel schiet de postcode in mijn ogen tekort. 

Hier worden correlatie en causaliteit gemakkelijk door elkaar gehaald. Hetzelfde geldt voor de oorzaak van het tekort aan betaalbare woningen. In het FD van 3 maart 2023 zegt Josse op de vraag of de bouwplannen van minister De Jonge gaan helpen:  "Ik vrees van niet. Onder de bevolking, ook bij mijzelf, leeft de overtuiging dat de overheid dingen niet meer voor elkaar krijgt. Dat is een sterke voedingsbodem voor onbehagen. De bouw gaat het tempo van asiel-, kennis- en arbeidsmigratie niet bijhouden. Dat eerlijke verhaal durft niemand te vertellen". 

Tja. Daar heb je het gedonder in de glazen.

Hier is kristalhelder redeneren van cruciaal belang. Als je het  -door de partijen van de bovenliggende klasse gestuurde-  afbraakbeleid mbt. de volkshuisvesting buiten beeld plaatst, ga je wellicht inderdaad denken dat je met PVV-achtige leuzen het tekort aan betaalbare huizen kunt verklaren. De partijen met affiniteit met de loon-afhankelijke kiezers laten zien dat het makkelijk anders kan.

Vanavond maar weer eens zien of in Drenthe meer nuances worden getoond. 

Het blijft tenslotte wel een Telegraaf-programma, helaas.