donderdag 31 december 2009

Beschavingsoffensief

Als we toch terugblikken: 3x raden wie het aflopende decennium de invloedrijkste Nederlander ter wereld was: Yvo de Boer? Mis. Manfred Kets de Vries? Mis. Victor of Rolf dan? Opnieuw mis.
Zoek hem op in de FT-lijst en ga voor uzelf na hoe trots u bent op deze landgenoot. Sic transit gloria mundi. Gidsland zijn is zo 20e eeuw, nietwaar.
Doorgaans ben ik niet zo cynisch, maar als dit onze bijdrage aan de beschaving is, ja dan verdienen we inderdaad een PVV-kabinet, vrees ik.

zaterdag 14 november 2009

Opening door Cohen & Soetendorp (Mozeshuis 1)


De Burgemeester van Amsterdam opende op 12 november in het Mozeshuis de lancering van het Charter for Compassion met de parabel van de barmhartige Samaritaan, omdat barmhartig een van de drie kernwaarden in het Amsterdamse wapenschild is.

Abraham Soetendorp schreef mee aan het handvest en sprak de tekst uit, die daarmee voor het eerst wereldkundig werd gemaakt. Na het voorlezen bleef het in de afgeladen Mozes- en Aaronkerk een paar minuten indrukwekkend stil.

Charter for Compassion - de video




De boodschap spreekt voor zich! Binnenkort hoop ik verslag te doen van de toespraken in het Mozeshuis op 12 november.

maandag 9 november 2009

Wat gij niet wilt dat u geschiedt.....


Even naar Geel gekeken omdat het initiatief van Karen Armstrong er besproken werd. Op spirit24 zou het volledige interview met Armstrong te zien moeten zijn, maar dat lukt kennelijk nog niet. Ik ga in elk geval donderdag naar het Mozeshuis, waar het Charter centraal staat.
Wie toch alvast een interview wil zien waarin Armstrong onder andere de Gulden Regel nog eens in het licht zet: the Huffington Post had het vorig jaar.

zondag 11 oktober 2009

Gaat dat zien: Brecht&Weill in 't Park

Lekker Brechtiaans uitvergroot muziektheater. Al is het maar voor de nostalgie en om alle klassiekers nog eens opgefrist langs te horen komen. Voor het gemak een citaat uit het Parool van 22 april van dit jaar (over een verwante voorstelling):
“Ook in Nederland kent iedereen Die Dreigroschenoper van Kurt Weill en Berthold Brecht, althans de naam, of anders wel de 'hits' Seeräuberjenny en vooral Die Moralität von Mackie Messer, dat als Mack the Knife door toedoen van Louis Armstrong, Frank Sinatra en vele anderen in de jaren vijftig in Amerika een klassieker werd in de amusementsmuziek. Maar geloof het of niet, opvoeringen van Die Dreigroschenoper, losjes gebaseerd op de achttiende-eeuwse The beggar's opera van John Gay, zijn hier een zeldzaamheid.”

Een orkest dat bijzonder op dreef is; mooie rollen door Zoldertheater o.l.v. Harry van Scherpenberg en Café Chantant (foto) o.l.v. Feico de Leeuw.
Nogmaals het Parool: “Weill schreef Die Dreigroschenoper, waarin hij alle operaconventies kaltstellt (het zeer kleine orkest, het idiote deus ex machina-slot), niet voor geschoolde zangers, maar voor zingende acteurs. Het is wel een hele zit, de Dreigroschenoper tot op de vierkante centimeter gestileerd, gechoreografeerd en vormgegeven en het ziet er allemaal geweldig uit. De wetten van Brechts 'episch theater' worden tot in het extreme doorgevoerd en, knap, naar de eenentwintigste eeuw doorgetrokken.” Ik gun ze nog zeker drie maal een volle zaal.

dinsdag 22 september 2009

De onthullingen van KPMG: slimme PR

KPMG zocht uit dat jonge managers, in de ogen van 2 op elke 5 bedrijven, een sterk verlaagd normbesef vertonen; ze gaan voor status en poen.
De (HBO-) opleidingen moeten dat verhelpen: hun “vormende” taak serieuzer oppakken, zeggen ze bij KPMG.
Het onderzoek staat helaas niet online, maar de voorzitter van de HBO Raad Terpstra heeft het kennelijk ingezien en geconcludeerd dat die –kritische- bedrijven de hand in eigen boezem moeten steken. Want zij hebben toch zelf deze “high potentials” geworven en ingehuurd?
In mijn trainingen kom ik die Gordon Gekko’s tot nu toe niet tegen.
Mijn grootste aarzeling bij het KPMG-bericht is dan ook de interpretatie van dit onderzoeksresultaat.
Is het erger geworden? Deden eerdere generaties managers het zoveel beter? Is er een vergelijking gemaakt van de effectiviteit tussen bedrijven met een hoog Gekko gehalte en meer Maatschappelijk Verantwoordelijke organisaties? Zijn die hebzuchtige HiPo’s vooral mannen of hebben ook sommige vrouwen dergelijk gedrag ontwikkeld om maar door dat glazen plafond heen te kunnen breken?
Allemaal vragen die het persbericht niet beantwoordt.
Vermoedelijk is de kreet dat de scholen het moeten oplossen niet meer dan een noodgreep. Want ik acht iedere ambitieuze jonge man of vrouw met voldoende hersens en een open hart in staat uit te groeien tot een goede leidinggevende, mits de cultuur van het bedrijf bewust zo wordt ingericht dat leiderschap zich op alle niveaus voortdurend ontwikkelt in de richting van een lerende en duurzame organisatie.
Update:Het lijkt erop dat het onderzoek minder gericht was op het maken van wetenschappelijke vorderingen dan op het bedenken van een slimme advertorial (waar overigens op zichzelf niks mis mee is).

vrijdag 11 september 2009

Optrekkende mist - die hoofddoek past ons allemaal

De polemiek die Femke Halsema los maakt, zorgt voor een hoop overbodige commotie. Voor die jammerlijke mist is de mooie term Functie/Fase-verwarring uitgevonden. Had zij nou maar gezegd: “Natuurlijk is de Islam een probleem zolang die de poorten van de Idjtihad gesloten wil houden”. Dan was er niks aan de hand geweest.
De verwarring ontstaat door geen onderscheid te maken tussen het spirituele (of het religieuze zo u wilt) als een aangeboren vermogen cq. verlangen (in mensen van alle tijden), enerzijds en anderzijds het seculiere misverstand (pg 84) dat geloof per definitie iets is van de premoderne tijd dat je dus als een oude jas achter je kunt laten.

Zo heb je premoderne (GW Bush), moderne (Kardinaal Willebrands) en postmoderne (Ds Hendrikse, Herman Wijffels) christenen; premoderne (Israël ben Eliëzer), moderne (Abraham Soetendorp) en postmoderne (Michael Lerner) Joden; en ja, inderdaad, ook premoderne (Muhammad ibn Abd-al-Wahhab), moderne (Tariq Ramadan) en postmoderne (Tofik Dibi) moslims. Magisch, mythisch, rationeel, post-rationeel (ietsisme), Zen-verlicht; het rijtje kan (en zal vermoedelijk) nog wel een tijdje doorgaan. En de moeilijkheden rond de Islam zullen eveneens niet verdwijnen zolang de Ulema de poorten van de Idjtihad gesloten willen houden (foto: Karen Armstrong, die de fase/functie-verwarring over de hoofddoek wel onderkent).
Update: Vanochtend in Trouw heeft Goslinga wat mij betreft een gevoelige snaar te pakken. Hij geeft helder aan tot welke consequenties het kan leiden als de "fase/functie-verwarring" niet wordt begrepen en overstegen!

maandag 17 augustus 2009

Festinger revisited in krottenwijken Delhi

Niks zo praktisch als een goeie theorie. In India zijn ze wel heel erg letterlijk bezig met de verificatie van Leon Festinger's theorie van de cognitieve dissonantie. Mugabe bulldozerde de krottenwijken plat; Delhi is wat geweldlozer en onttrekt de sloppen aan het zicht door er bamboehekken omheen te zetten. De armoede blijft even schrijnend, maar ontregelt het gemoed der sportfestijnbezoekers in elk geval niet.

Festinger stelde al aan het eind van de jaren 50 vast dat wij eerder feiten bij onze overtuigingen zoeken, dan dat we onze houding opnieuw bepalen als de werkelijkheid ons op het verkeerde been zet. Delhi's stadsbestuur heeft Festinger kennelijk goed gelezen en helpt de toerist een handje door hem gewoon niet bloot te stellen aan het gevaar van de verstandelijke wanklank.

zondag 9 augustus 2009

...en Wees op je vierkante meter een Vorst...


Wat een podiumbeest is die Wende Snijders. Wat een power en passie! Terwijl de band improviseert staat Wende al tien minuten quasi onopvallend op het schellinkje, tot de volgspot haar uitlicht en ze met een suspense van een timing “Le Plat Pays” inzet. Bij mij lopen de rillingen dan al over alle rugwervels. Het is de allerlaatste kans haar mee te maken (dat is een betere term dan zien of horen) in de tournee “Trio”.

Na de brutale en spannende interpretatie van Vesoul kruipt ze zelf achter de piano om Vivre/Laat me van Ramses Shaffy te vertolken. Dat is tevens mijn belangrijkste associatie, zij lijkt te leven als Ramses: de hoogste toppen en de diepste dalen, er moet geleefd worden! Liever roekeloos dan routineus. Of, zoals het glanzend uit de mottenballen gehaalde Mensch, durf te leven, de hit uit 1918 van Dirk Witte en Jean-Louis Pisuisse, het beschrijft, wees op je vierkante meter een vorst! Dat is ook: scheren langs de afgronden van het leven.
En wie haar gezien heeft in 24 uur met Wilfried de Jong kan de breekbaarheid van de 28-jarige voelen die ze ook is. Haar slottekst uit De wereld beweegt, waarmee ze de Annie MG Schmidt-prijs won, tekent haar ten volle.

woensdag 15 juli 2009

Chili - Gracias a la Vida

Rob Hof maakte een mooie aflevering voor Future Express. Dwars door Chili met de trein, meer dan 25 jaar na zijn eerste bezoek daar. Veel heimwee bij het zien, want al die plekken hebben dubbele betekenis: eerst en vooral vanwege de vrienden die - uit hun ballingschap in Nederland - zijn teruggekeerd. Maar bijvoorbeeld ook de haven van Valparaiso waaraan ik mooie herinneringen bewaar uit mijn reis van 1993. Ontroerend is het hoe dan ook, zeker met de muziek van Violeta Parra. Hopelijk komt de film ook op uitzending gemist (Spirit24 of NCRV).

zaterdag 27 juni 2009

Hoe Onno een 'Investment Bank on Ice' bouwde


Er was eens.... een bank. Die bank bleek op ijs gebouwd te zijn. Maar gelukkig was er een minister die het hele meer leegpompte, zodat de bank weliswaar aan de grond raakte, maar in elk geval niet meer door het ijs kon zakken. Aan het eind leefde iedereen nog lang en gelukkig, maar wel een stuk armer, want de bank kon de kosten van het leegpompen nooit meer terugbetalen.
Zo’n sprookje zou geen kind geloven. Daarom heb ik een beter sprookje bedacht.
Er was eens.... een geldministerie
Stel, ik ga de top van Wouter Bos’ departement trainen en coachen. Stel vervolgens, ze willen van mij weten hoe ze de cultuur bij ING, maar ook bij ABN Amro/Fortis, waar ze nu de baas zijn, een beetje op orde krijgen. Ik denk dat ik dan eerst maar eens ga praten met oud-medewerkers van die banken.
De eerste die ik spreek zegt: “Medewerkers die het (fundamenteel) niet eens zijn met de beslissingen van hun baas vertrekken!” En de tweede: “Feedback geven we niet, laat staan naar boven”. Ja, dat klopt, zegt de eerste: “Aan de top voelen de managers zich onaantastbaar”. Daar ben ik het niet mee eens, mengt nummer drie zich in het gesprek. Volgens hem zijn de verliezen van de bank alsmede de kredietcrisis niet aan falend leiderschap te wijten: “Het is niet primair een kwestie van goed managen, maar het gevolg van doorgeschoten specialismen, waar niemand meer iets van begrijpt.” Nee zegt de eerste, dat klopt niet: “Vooral ‘hebberigheid’ (van velen) zorgde volgens mij voor het debacle!”
Zoek het hogerop
Hm, daar word ik niet veel wijzer van. Laten we het eens vragen aan Dr. Onno Ruding, ooit hoog bij ABN Amro. Een hooggeleerd en onnavolgbaar betoog krijg ik te horen. Daar past maar een conclusie: deze oud-bankier en oud-minister weet net zo min als de rest van de wereld hoe je in de 21e eeuw banken moet leiden. Maar met die boodschap hoef ik bij de ambtelijke top van Financien natuurlijk niet aan te komen.
Oke, ik trek de stoute schoenen aan en ga het Wouter zelf vragen. Maar die heeft er al genoeg tijd en energie in gestoken, zegt-ie. “Ik trek mijn handen er vanaf, elke dag die Zalm aansturen, ik peins er niet over! Nee, ik ga het heel anders doen. Ik ga zorgen dat Brussel voor eens en altijd een eind maakt aan die doorgeschoten cultuur van windowdressing en kortebaansuccesjes ten koste van de kleine spaarder en de zzp’er die belegt voor haar pensioen”.
Brusselse impotentie
Helaas, en hier krijgt het sprookje een navrante wending, had Wouter buiten de waard van zijn partijgenoot Gordon Brown gerekend. Die kijkt wel uit, met die niet-gekozen vasteland-bureaucraten meekijkend over zijn toch al overbelaste schouders.
Maar nu moet ik toch ingrijpen. Ik ga het met die groep ambtenaren over een heel andere boeg gooien. We gaan gewoon een praktijksimulatie doen. Ik weet inmiddels een erg leuke casus waar ze hun vingers bij zullen aflikken. En ze mogen zich dus niet op Brussel beroepen en ook de deur van Brown blijft potdicht. Laat staan die van Onno Ruding. Die mag alleen het verhaaltje uitblazen, met een lange snuit.
Update: De Volkskrant gaf gisteren een bevestiging, dat de casus Goldman Sachs nog interessant kan worden. Ruim voor die tijd had Jasper Blom op mijn verzoek al uitvoerig over de kwestie geschreven, aanbevolen!

woensdag 17 juni 2009

Coaching naar duurzaam leiderschap


Boeiend stuk in de nieuwe Cirkel (nr 38, juni 2009) van Marijke Buyse. Zij maakt een vergelijking van het werk van Senge, Gruwez en Knibbe. Leiderschap dat niet zonder reflectie kan; en wil de samenleving nog toekomst hebben dan zal het leiderschap niet alleen bezig zijn met duurzaamheid & maatschappelijk verantwooord ondernemen, maar vooral het Grote Hart als bron en richtsnoer moeten (her-)vinden. Niet van buitenaf, maar van binnenuit helder en participerend beschreven.
Voor de spirit in de praktijk van coaches een mooie bron van inspiratie en herorientatie.

dinsdag 26 mei 2009

Bachelet & Maxima: todo cambia

Hoog bezoek; Chileens staatshoofd bezoekt Nederlands staatshoofd. Overzichtelijk. Maar wie dieper kijkt, ziet grote, historische verschuivingen. Het slachtoffer van de beul is nu de fiere leider van de democratuur Chili. Om deze transformatie te vieren verleent schoonmoeder Bea Maxima's voormalige Buurvrouw Michelle Bachelet een
zeldzaam hoge onderscheiding. Terwijl deze dochter van het hulpje van de Argentijnse beulen haar vaderland heeft ingeruild voor haar kroonprins-gemaal en nu populair is bij de linkerzijde van haar nieuwe vaderland. Waar is de tijd gebleven dat we de Granny Smith bloedappels uit Chili en Argentinië boycotten? Of dat we de wapenleveranties aan Chili hekelden?
Inderdaad, tijden veranderen, we worden met zijn allen wellicht toch wijzer.

donderdag 7 mei 2009

Onbevangen gestoord worden

Sinds een jaar of anderhalf coach ik een team in de welzijnssector. Meestal gaan de teamcoachings over vaardig omgaan met weerstanden en leren meebewegen.
Een cursus in “Loslaten” en “Opschorten van je Oordelen”. Zij zijn inmiddels redelijk bedreven en soms voel ik me een beetje overbodig en vraag me inwendig af: "Wat kan ik deze mensen nog leren?"
Tot op een (on-)gelegen moment de telefoon gaat; de secretaresse houdt zich niet aan de afspraak "niet storen". Een prachtig moment voor mij in het verhelderen van ieders eigen communicatiestijl. Want: wat is hier nu wijsheid?
 Je kunt boos worden en "Bekijk het maar" roepen.
 Een ander zegt: "ik kom eraan" en loopt mokkend de bespreking uit.
 Een derde reageert superpragmatisch en zegt: "Als je nou even in kaartenbak zus en zo zoekt, dan weet je precies wat je tegen die meneer moet zeggen".
Waarmee we in een notendop het hele handelingsrepertoire in kaart hebben. Teamlid Petra zegt: eigenlijk hebben we geen idee waarom de secretaresse doorverbindt en hebben we dus moeite om er onbevangen mee om te gaan.
Maar intussen is de tijd om. Ik geef aansluitend op de ontstane situatie de volgende oefenopdracht:
"In jouw werk kom je vergelijkbare lastige situaties tegen, waarin je het gedrag van die ander drie keer niks vindt, er knalchagrijnig van wordt of bijvoorbeeld merkt hoe je hem of haar in de watten gaat leggen; maakt niet uit. Je merkt op wat het bij je oproept en in plaats van op je impuls in te gaan, doe je even, om te beginnen, helemaal niks. Je staat met lege handen - en inwendig maak je ook dat lege handengebaar.”
Die laatste opdracht roept uiteraard onmiddellijk hilariteit op.
Dat is goed. Dan komt de boodschap door. Denk ik.
Ondertussen vraagt een teamlid zich af: maar wat als ik nou toch de oplossing bij de hand heb? Kijk, op zo'n moment wordt het tricky….

zaterdag 2 mei 2009

De wet van behoud van ellende

Het dorp Blokker ging dertig jaar geleden op in de gemeente Hoorn. Er is daar al tien jaar gedoe over een jeugdhonk dat er maar niet komt. En uiteraard hangt de jeugd ook daar.
Nu biedt de gemeente de dorpelingen met de beste bedoelingen een training aan: “Omgaan met hangjongeren”. De dorpsbewoners boos, want niet zij, maar de jeugd moet opgevoed cq opgevangen worden. Ja, zegt de wethouder, maar ik heb al 10 locaties voor een jeugdhonk voorgesteld en die zijn één voor één afgeschoten omdat niemand zo’n honk “in zijn achtertuin” wil hebben.
Leiderschap tonen in zo'n situatie van totale vervreemding is kennelijk minder simpel dan we allemaal denken....

zaterdag 18 april 2009

We the people: effectief en zichtbaar


Niet in dit schattige optrekje - dat over 4 weken door Hare Majesteit officieel wordt ingewijd als huis der provincie - maar in Castricum trof ik vandaag de statenleden van GroenLinks Noord-Holland, voor een tussenbalans. Enthousiaste club mensen. En dat terwijl ik me dankbaarder klussen kan voorstellen dan het vertegenwoordigen van het volk der provincie Noord-Holland.
We verkenden de betrokkenheid en de invloed, gingen van inspiratie naar speerpunten en van passie naar prioriteiten. Leuke middag! Met die constatering bevond ik me in goed gezelschap! En dat, en passant, Louis van Gaal dezelfde avond de kampioenschaal kon gaan claimen, was vandaag slechts een voetnoot.....

vrijdag 10 april 2009

Kunnen wij Hollanders geen leiding geven?

“Ik heb in die 20 jaar die ik nu in het bank- en verzekeringswezen werk, welgeteld twee keer een jaar een goeie leidinggevende gehad! Dat kan toch geen toeval meer zijn?”
Sta ik aan de kraam om een broodje haring te bestellen, zegt een andere klant, hallo. Vanwege zijn zonnebril had ik hem eerst niet herkend. Wij, ooit sportmaatjes (!) raken aan de praat over coachen en over managers.
“Nederlanders”, is zijn stellige overtuiging, “zijn veel te bang om de gelijkheids illusie te doorbreken. Daarom kunnen ze slecht leiding accepteren en durven ze in feite ook de leiding niet te nemen. Met als resultaat eindeloze overlegcircussen en zouteloze compromissen”.
“Volgens mij kunnen ze het wel leren,” breng ik er aarzelend tegenin.
“Nou, de meesten leren het nooit, hoor. Maar nu moet ik gauw naar huis, sushi maken!”
Blijf ik toch zitten met de vraag waarom die bankmedewerkers hun managers dan niet hebben kunnen weerhouden van al die beroerde beslissingen waarvan we nu allemaal de wrange vruchten plukken.....

zaterdag 7 maart 2009

Marije = The Message

Wat mij betreft was zij de revelatie van het congres vanmiddag.
Marije Cornelissen versloeg in een handomdraai al haar concurrenten, dankzij een sublieme campagne. Lang geleden dat ik zo’n schoolvoorbeeld zag van een effectieve presentatie, waarin inhoud, persoon en beeldvorming zo naadloos op elkaar aansluiten.
Binnenkort op you tube te bewonderen*) en meteen het mooiste voorbeeldmateriaal wat je je als trainer kunt wensen. Arnoud zit er naast als hij zegt “Marije praat een filmpje aan elkaar”. Arnoud, hoe denk je dat Marije erin slaagt Niels, Dirk en Alexander achter zich te laten? Met een profiel dat op het eerste gezicht veel te weinig onderscheidend is van dat van onze lijsttrekker? Dat heeft Michel beter in de gaten, al deel ik zijn kwalifikatie “gelikte presentatie” niet, tenzij het als compliment bedoeld zou zijn (wat ik betwijfel).
*) Update: inmiddels op youtube verschenen
**) Update 5 juni 2009: Het ongelooflijke is gebeurd: Marije gaat als derde afgevaardigde naar Europa. Gefeliciteerd! !

zondag 18 januari 2009

Al het overige zal u worden toegeworpen


Dat was een aardige besteding van de zondagmiddag.
In de Noorderkerk, toepasselijk genoeg in de voormalige Armenkerk, hield De Engel van Hoorn een middag over Arm en Rijk en de achtergrond van de kredietcrisis.
De bankdirecteur wist beeldend te vertellen hoe zijn filiaal op de ING reddingszondag als het ware bestormd werd door bange rekeninghouders van de concurrent aan de overkant van de straat.
Het raken van de gevoelige snaar kwam van de man die in de schuldsanering was beland en zo moedig was om precies uit de doeken te doen hoe hij was bezweken voor de Mammon. Zijn simpele moraal: “Mensen, trap niet in hoe mooi alles wordt voorgesteld, sprookjes bestaan niet. Denk zelf na!” Ook de voorzitter van de voedselbank en de gerechtsdeurwaarder fileerden op plastische wijze de gevolgen van ‘s mensen hebzucht.
Op mijn vraag of er niet een omscholing nodig is van de aandeelhouder, die met zijn kortebaan perspectief een belangrijke aanstichter van de huidige crisis is, kwam de bankdirecteur met een mooi klassiek Rijnlands antwoord: “Het zijn nederlandse Polderaars die aandeelhouders tot lange termijn commitment willen verleiden, daartoe zijn al concrete initiatieven genomen.”
Paula, Nienke en Muriël zorgden voor een mooi fluitconcert als uitsmijter.

zondag 11 januari 2009

Das Glück rennt hinterher


Denn alle rennen nach dem Glück, dichtte Brecht; das Glück rennt hinterher. Waarom was iedereen tijdens de Mijzenpoldertocht zo vriendelijk en behulpzaam en blij? Opeens was het me gisteren duidelijk, op het ijs bij Ursem. Je glijdt kilometers als vanzelf over de spiegelende vaart tussen de rietkragen. The Pursuit of Happiness, dat maakt ons haastig en hufterig. Glijdend over het ijs, pure Flow, onthulde de waarheid zichzelf: geluk is onze natuurlijke toestand, het gaat pas fout als je het najaagt, hier ligt het voor het oprapen!
Misschien niet toevallig dat een vergelijkbare ervaring mij ook op bijna dezelfde plek in geheel andere omstandigheden overkwam......

zondag 4 januari 2009

Schaatsen of betogen?

De foto's zijn niet van mij, maar gewoon ordinair gejat via google-earth. Spectaculair was het wel, gisteren, in natuurgebied de Wieden. Ik miste als gevolg van deze keuze de pro palestinademo. Misschien niet eens zo'n lastig dilemma, desondanks. Ik verafschuw de grondoffensieven en de belegering van Gaza, maar ik hou evenmin van fundamentalistische raketjes.



De laatste keer dat ik een soortgelijke natuurijspret mocht beleven, zal toch zeker tien jaar geleden zijn. En het Weerribbengebied is nu eenmaal onovertroffen om een schaatstochtje te maken. Dat ik daarbij nog bijna verdwaalde in de voormalige turfstekerij is dan van ondergeschikt belang; en wellicht toch beter dan optrekken onder Hamas slogans en banieren.

Beelden en Waarden

George Monbiot was onlangs  wintergast bij Jeanine Abbring. Ook hier  kwam hij al eens langs. Hij schreef  gisteren in The Guardian een beh...