Hij deed het niet slecht, "ons Jan" in
Nova, met de aanval als beste defensie: zich prompt opnieuw kandideren voor het voorzitterschap. Dat is dan vast geregeld, want dat is kenmerkend voor het leiderschap in de SP: niemand zal het serieus tegen hem opnemen, ook Van Bommel niet.
Jos de Beus onderscheidt onder andere "de volgende eigenschappen van goede leiders in een democratie: een voorbeeld te zijn voor anderen; unieke mogelijkheden te grijpen; de verantwoordelijkheid te nemen als de dingen helemaal fout lopen. Democratische leiders zetten hun visie in, hun praktische verbeeldingskracht, charisma, retorische kracht, en inlevingsvermogen. Ze horen risico’s te nemen. Een afbreukrisico wat betreft hun loopbaan komt in hun woordenboek niet voor". Met retoriek en charisma zit het wel goed, maar op de andere punten zakt Marijnissen voor de test van De Beus. Hij is dan ook het type leider dat niet zozeer het demokratische, als wel het democratisch-centralistisch leiderschap belichaamt. Lenin blijft in die zin gewoon zijn voorbeeld.
Voormalige hoofdredacteuren van resp. De Waarheid en De Tribune, Gijs Schreuders (onder, "De man die faalde") en Koos van Zomeren (boven, "Een jaar in Scherven"), hebben plastische beschrijvingen van dergelijk leiderschap het licht doen zien.
Hij deed het niet slecht, "ons Jan" in Nova, met de aanval als beste defensie: zich prompt opnieuw kandideren voor het voorzitterschap. Dat is dan vast geregeld, want dat is kenmerkend voor het leiderschap in de SP: niemand zal het serieus tegen hem opnemen, ook Van Bommel niet. Jos de Beus onderscheidt onder andere "de volgende eigenschappen van goede leiders in een democratie: een voorbeeld te zijn voor anderen; unieke mogelijkheden te grijpen; de verantwoordelijkheid te nemen als de dingen helemaal fout lopen. Democratische leiders zetten hun visie in, hun praktische verbeeldingskracht, charisma, retorische kracht, en inlevingsvermogen. Ze horen risico’s te nemen. Een afbreukrisico wat betreft hun loopbaan komt in hun woordenboek niet voor". Met retoriek en charisma zit het wel goed, maar op de andere punten zakt Marijnissen voor de test van De Beus. Hij is dan ook het type leider dat niet zozeer het demokratische, als wel het democratisch-centralistisch leiderschap belichaamt. Lenin blijft in die zin gewoon zijn voorbeeld. 
Voormalige hoofdredacteuren van resp. De Waarheid en De Tribune, Gijs Schreuders (onder, "De man die faalde") en Koos van Zomeren (boven, "Een jaar in Scherven"), hebben plastische beschrijvingen van dergelijk leiderschap het licht doen zien.
Reacties
"opnieuw kandideren voor het voorzitterschap. Dat is dan vast geregeld, want dat is kenmerkend voor het leiderschap in de SP: niemand zal het serieus tegen hem opnemen"
could be applied to groenlinks as well, isn't it?
cheers, Inti
Dat ben ik niet met je eens, hoor. Ten eerste is Femke (gelukkig) geen partijvoorzitter ;-).
Ten tweede had Henk Nijhoff op het congres m.i. geduchte concurrentie voor het voorzitterschap en zo hoort het ook in de verenigingsdemocratie!