wit of zwart is, als-ie maar muizen vangt (oud chinees gezegde). Duizenden werkzoekenden vonden de afgelopen jaren een baan. Die bofkonten kregen geregeld hulp via zogenaamde IRO-trajecten, of Individuele Reintegratie-Overeenkomsten. In navolging van de Volkskrant heeft Trouw zo zijn bedenkingen bij deze ondersteuning. Mij lijkt het voornaamste ijkpunt: Werkt het. En dat is wel degelijk het geval, als je de cijfers van UWV erbij pakt. Mensen doen kennelijk meer zelfvertrouwen op of krijgen helderheid over hun passies en ambities. Als dat leidt tot persoonlijke ontwikkeling en de betrokkenen verlost uit hun bijgeloof (dat een vervullende loopbaan voor hun niet is weggelegd bijvoorbeeld) vind ik daar helemaal niks mis mee.
Voor de redacteuren van Volkskrant en Trouw heb ik nog wel een tip: verdiep je eens in dr. J. Kabat Zinn, een van de profs die zeer effectieve methodieken heeft ontwikkeld.
Voor de redacteuren van Volkskrant en Trouw heb ik nog wel een tip: verdiep je eens in dr. J. Kabat Zinn, een van de profs die zeer effectieve methodieken heeft ontwikkeld.
Reacties
Jouw instelling is een uiterst pragmatische.
Aangezien ikzelf ook een pragmatica ben en dit ook op filosofisch-politiek terrein (in de navolging van Rorty) verdedig, geef ik je gelijk.
Maar toch vind ik dat elk pragmatisme vergezeld dient te gaan van een gezonde dosis scepsis. Volgens mij is het óók belangrijk dat werkzoekenden leren kritisch te denken, en niet alles te pikken, niet als klanten, niet als werkzoekenden, niet als werknemers.
Dus: pragmatisme plus scepsis, dat is het!
Hartelijke groeten,
Maria
Je zegt dat naar het resultaat gekeken moet worden (the proof of the pudding is in the eating) en daar ben ik het mee eens. Maar de cijfers van het UWV geven alleen aan dat de IPO als instrument goed werkt, het geeft absoluut niet aan dat de spirituele cursussen ook effect sorteren. Klinkt een beetje als de muis die tegen de olifant zegt 'wat stampen we lekker hard he?'