Het was weer eens raak hier in Hoorn.
Het extreemrechtse smaldeel in de gemeenteraad,
vertegenwoordigd door ene Menno Jas, had besloten de boel op te ruien tegen vluchtelingen door een pagina in de huis-aan-huiskrant te vullen met het zaaien van angst en haat.
Op donderdag 10 oktober was er een commissie vergadering in het stadhuis over de locatie voor een AZC ter ontlasting van Ter Apel.
Ik dacht, kom, laat ik mijn visie te berde brengen en niet alleen tegenstanders aan het woord laten.
Dit is het geworden.
Goedenavond, ik woon een minuut of 6 van het Missiehuis, om een beeld van de afstand tot de AZC locatie te geven. Ik had liever de leekerlanden groen,
maar toch is dit een pleidooi voor de A7-locatie (op dat “liever”
kom ik aan het eind terug).
Rond
1916 vingen mijn grootouders in het Brabantse Hoogerheide Vlamingen
op die op de vlucht waren voor Duitse kanonnen.
Ze hadden het niet
breed, waren kleinbehuisd, maar het waren bijna buren, dus daar werd
niet moeilijk over gedaan.
In 1956 vingen ooms en tantes tussen de
halfopgebouwde ruines in Rotterdam Hongaren op die hierheen kwamen om
niet geplet te worden door sovjet tanks. Ook toen amper woonruimte,
maar ja, ze leken wel een beetje op ons, dus vooruit maar.
Toen
in 2022 Oekraïners op de vlucht sloegen voor Poetin vingen we ze
ruimhartig op. Ze leken immers best op ons, dus vonden we hier in
Hoorn overal panden die we geschikt maakten.
Nu
Ter Apel overloopt vanwege Afghanen, Somalische en Syrische gezinnen
vinden we het te ingewikkeld. Ze geloven in een andere profeet,
dragen andere hoofddeksels en er zitten vast winkeldieven tussen. Nee,
op ons lijken ze niet.
U
kent vast het gedicht uit 1945 van de Duitse theoloog Martin
Niemöller (ik parafraseer):
De
communisten hielp ik niet, ik was immers geen communist. En ik was geen
jood, dus die hielp ik ook niet. Laat staan homo's en Roma. Die leken
wel het minst op ons, dus waarom zou ik die te hulp schieten?Als
ik nu zelf een onderduikadres nodig heb is er bij niemand meer plaats in de herberg.
Zelf
zou ik ook liever een kleinschalige opvang zien, maar
ja, ik zou ook liever vrede zien dan oorlog. En zoals mijn moeder
zei: “Lieverkoekjes worden hier niet gebakken.”
Ik
wens u een constructief gesprek en veel wijsheid toe vanavond.
