Erfurt lijkt voor geen meter op de stad die ik 30 jaar terug zag. Nu geen deprimerende grauwsluier en verval. Eerder bruisend en met leuke ontmoetingen. Een half Poolse jongeman met kritiek op de Euro; een jonge landgenote die hier met een Europese oecumenische jongerenorganisatie rondleidingen verzorgt in de Dom; veel herkenning en herinnering aan Luther en Meister Eckhart. De oudste synagoge van Duitsland door ironie van de geschiedenis nu een prachtig monument. Enzovoort. Ben dus blij dat ik hier al ben. Ik heb dan ook niet alle kilometers lopend afgelegd. Maar als je lopend niemand treft, dan moet je niet het doel, maar de methode bijstellen zag ik pas op een wijs tegeltje. Dus morgen met de trein naar Weimar en zo mogelijk ook nog naar Buchenwald. Het pelgrimeert toch anders met de middelen van de 21e eeuw. Bijvoorbeeld ook het delen van deze foto, gemaakt bij het Haus der Versoehnung van de voormalige Augustijnen kerk waar Luther monnik was.
Reacties