“Ook in Nederland kent iedereen Die Dreigroschenoper van Kurt Weill en Berthold Brecht, althans de naam, of anders wel de 'hits' Seeräuberjenny en vooral Die Moralität von Mackie Messer, dat als Mack the Knife door toedoen van Louis Armstrong, Frank Sinatra en vele anderen in de jaren vijftig in Amerika een klassieker werd in de amusementsmuziek. Maar geloof het of niet, opvoeringen van Die Dreigroschenoper, losjes gebaseerd op de achttiende-eeuwse The beggar's opera van John Gay, zijn hier een zeldzaamheid.”
Een orkest dat bijzonder op dreef is; mooie rollen door Zoldertheater o.l.v. Harry van Scherpenberg en Café Chantant (foto) o.l.v. Feico de Leeuw.
Nogmaals het Parool: “Weill schreef Die Dreigroschenoper, waarin hij alle operaconventies kaltstellt (het zeer kleine orkest, het idiote deus ex machina-slot), niet voor geschoolde zangers, maar voor zingende acteurs. Het is wel een hele zit, de Dreigroschenoper tot op de vierkante centimeter gestileerd, gechoreografeerd en vormgegeven en het ziet er allemaal geweldig uit. De wetten van Brechts 'episch theater' worden tot in het extreme doorgevoerd en, knap, naar de eenentwintigste eeuw doorgetrokken.” Ik gun ze nog zeker drie maal een volle zaal.
