Optrekkende mist - die hoofddoek past ons allemaal

De polemiek die Femke Halsema los maakt, zorgt voor een hoop overbodige commotie. Voor die jammerlijke mist is de mooie term Functie/Fase-verwarring uitgevonden. Had zij nou maar gezegd: “Natuurlijk is de Islam een probleem zolang die de poorten van de Idjtihad gesloten wil houden”. Dan was er niks aan de hand geweest.
De verwarring ontstaat door geen onderscheid te maken tussen het spirituele (of het religieuze zo u wilt) als een aangeboren vermogen cq. verlangen (in mensen van alle tijden), enerzijds en anderzijds het seculiere misverstand (pg 84) dat geloof per definitie iets is van de premoderne tijd dat je dus als een oude jas achter je kunt laten.

Zo heb je premoderne (GW Bush), moderne (Kardinaal Willebrands) en postmoderne (Ds Hendrikse, Herman Wijffels) christenen; premoderne (Israël ben Eliëzer), moderne (Abraham Soetendorp) en postmoderne (Michael Lerner) Joden; en ja, inderdaad, ook premoderne (Muhammad ibn Abd-al-Wahhab), moderne (Tariq Ramadan) en postmoderne (Tofik Dibi) moslims. Magisch, mythisch, rationeel, post-rationeel (ietsisme), Zen-verlicht; het rijtje kan (en zal vermoedelijk) nog wel een tijdje doorgaan. En de moeilijkheden rond de Islam zullen eveneens niet verdwijnen zolang de Ulema de poorten van de Idjtihad gesloten willen houden (foto: Karen Armstrong, die de fase/functie-verwarring over de hoofddoek wel onderkent).
Update: Vanochtend in Trouw heeft Goslinga wat mij betreft een gevoelige snaar te pakken. Hij geeft helder aan tot welke consequenties het kan leiden als de "fase/functie-verwarring" niet wordt begrepen en overstegen!