Mijn eerste associatie in deze contekst, het zal wel door de huidige EK-gekte komen, is die met de scheidsrechter, die fluit voor een overtreding en gele kaarten uitdeelt. Dat is Agnes al eens eerder overkomen. Het pleit voor haar dat ze deze ongezouten feedback van haar toenmalige teamleider positief opvat als een leermoment en een aanmoediging om haar werk nog professioneler te doen. Ik ken heel wat anderen die ervan dicht zouden klappen.
Ik moet in tweede aanleg denken aan een wek-signaal: als de boel in slaap sukkelt fluit de coach ze wakker. Vind ik al aanlokkelijker.
En in derde instantie pas komt de muziekband bij mij op die schrille fluittonen paart aan stampende percussie en lekker snerpende trompetten; waar niemand bij kan blijven stilzitten en het vervolgens een stomende swingpartij wordt. Het is even wennen, maar ik denk toch dat ik dat de leukste rol vind voor Jan Marijnissen: zorgen dat het Binnenhof danst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten