Onderhandelen is een vak. De Tiny Twins uit Polen hebben dat geleerd van het duo Nixon/Kissinger, die met succes het Vietnam-theaterstuk speelden van Carrot & Stick. Als Henry aan tafel niet genoeg concessies kreeg, gooide Richard er nog een stelletje bomtapijten tegenaan. Zei Henry tegen Le Duc Tho, zijn latere Nobelprijsmaatje, zie je wel, je kunt beter met mij zaken doen!
Zo hebben Lech en Jaroslaw het spel nu ook gespeeld. En zoals echte onderhandelaars weten, gaat het bij het compromisresultaat vooral om de vraag: "Waar kan ik mee thuis komen?"
Het nieuwe EU-verdrag is in die zin best een prestatie van Merkel, die met goed luisteren en daarna wegmasseren van de pijnpunten alle kikkers weer terug in de kruiwagen heeft gekregen. Ze heeft zelfs het Nixon/Kissinger-spel beter gespeeld dan de Kaczinsky's, met Tony en Nicolas gezamenlijk in de rol van Kissinger en zijzelf in de Nixon-pose.
Ik durf dan ook de voorspelling wel aan dat Balkenende-IV in 2008 een nieuw referendum kan winnen. Of dat voor de Engelse, Franse en Poolse kabinetten tegen die tijd ook geldt, is al een heel stuk waziger. Maar daarover is dan alweer driekwart jaar hard onderhandeld door 27 topdiplomaten, al dan niet in krijtstreep.
2 opmerkingen:
Ik vind het eerder een good-cop-bad-cop-routine dan een wortel-stok-verhaal. Wortel-stok-metafoor gaat over het iemand continu een beloning in het vooruitzicht stellen, wetende dat die nooit geïnd zal kunnen worden.
Groet,
plagvreugd.
dank voor de verbetering
Een reactie posten