Het is weer campagne - of moeten we satire zeggen?

In de USA zeggen vrienden en familie van mij dat ze daar geen comedy meer hoeven maken omdat de werkelijkheid de satire heeft ingehaald.
Hier in Nederland begint het politieke campagnelandschap soortgelijke trekjes te vertonen.
Eerst het breed gedeelde interview in Trouw deze week met een BBB-kamerlid. 

 

 

In het begin dacht ik nog dat het weer tijd voor PVV-corvee was, maar het is eerder zo dat BBB probeert kiezers te verschalken die een wel regeervaardige Wilders-kloon zoeken.

Maar zeg nou zelf, hier kan toch geen satire tegenop?

 

Nu had mevrouw Claudia van Zanten al een zekere reputatie als standupper in de Kamer, onder andere in een debat uit november 2024 over de OCW-begroting (still uit dat debat). 

Aan de uiterst rechterzijde wordt dit cabaret wel serieus genomen, BBB wordt daar zelfs gelanceerd om Bontenbal uit het torentje te houden:

 

 

Maar de wisseltrofee op dit vlak cq de klap op de vuurpijl was toch wel voor ex-Slimste Mens deelnemer Queeny Rajkowski, gisteren op het Muskmedium X. 

Evident dat bij de VVD de totale paniek gaande is sinds de zetelpeiling van Maurice de Hond de partij naar pre-Wiegel stadia lijkt te parachuteren.

Dus vliegen ze nu wanhopig op zoek naar houvast zodanig uit de bocht dat er inderdaad geeen satire tegenop kan. Je mag ze allemaal over de kling jagen, maar svp niet onze kant op hoor!

 

 

 

 

 

Mevrouw Rajkowski op haar eigen Insta:

 

 

Het wordt steeds moeilijker om te ontkennen dat Breedveld en Schimmelpenninck een punt hebben met hun terminologie voor het intelligentieniveau ter rechterzijde van het spectrum:

 

 

 

 

 

 

   

 

 

Kiezersbedrog in Hoorn

Op 10 oktober verscheen op de Hoornse lokale omroep een leuk item, overstappers (helaas alleen via facebook-VanHoornZeggen te bekijken). Sindsdien is het nog veel gekker geworden. Volgens de voorlichtingspagina van de Hoornse gemeenteraad is die nu (22/10/2024) als volgt samengesteld:

 

 

 

Zoek de verschillen

De argeloze kiezer die zoekt op de site van de Kiesraad naar de uitslag van de raadsverkiezingen in Hoorn in maart 2022 krijgt echter deze samenstelling, zoals die door het lokale electoraat werd gekozen:

De zogenaamde fracties HOP, HOE, Breuker en Hart van Hoorn stonden geen van alle op het stembiljet, maar die vier zouden inmiddels goed zijn voor samen 11 (elf!) zetels. Dat zijn ruim 8500 uitgebrachte stemmen, die dus gewoon gekaapt zijn!

 

 

Een vroegere collega van mij zou gezegd hebben: "Schiet mij maar lek".
Dit is op geen enkele manier uit te leggen, gemeenteraad!

 

Vluchtelingen welkom?

 

Het was weer eens raak hier in Hoorn. 

Het extreemrechtse smaldeel in de gemeenteraad,

vertegenwoordigd door ene Menno Jas, had besloten de boel op te ruien tegen vluchtelingen door een pagina in de huis-aan-huiskrant te vullen met het zaaien van angst en haat.

 

Op donderdag 10 oktober was er een  commissie vergadering in het stadhuis over de locatie voor een AZC ter ontlasting van Ter Apel.

 

Ik dacht, kom, laat ik mijn visie te berde brengen en niet alleen tegenstanders aan het woord laten.

 

Dit is het geworden.

 

Goedenavond, ik woon een minuut of 6 van het Missiehuis, om een beeld van de afstand tot de AZC locatie te geven. Ik had liever de leekerlanden groen, maar toch is dit een pleidooi voor de A7-locatie (op dat “liever” kom ik aan het eind terug).

 Rond 1916 vingen mijn grootouders in het Brabantse Hoogerheide Vlamingen op die op de vlucht waren voor Duitse kanonnen.

Ze hadden het niet breed, waren kleinbehuisd, maar het waren bijna buren, dus daar werd niet  moeilijk over gedaan.

In 1956 vingen ooms en tantes tussen de halfopgebouwde ruines in Rotterdam Hongaren op die hierheen kwamen om niet geplet te worden door sovjet tanks. Ook toen amper woonruimte, maar ja, ze leken wel een beetje op ons, dus vooruit maar.

Toen in 2022 Oekraïners op de vlucht sloegen voor Poetin vingen we ze ruimhartig op. Ze leken immers best op ons, dus vonden we hier in Hoorn overal panden die we geschikt maakten.

Nu Ter Apel overloopt vanwege Afghanen, Somalische en Syrische gezinnen vinden we het te ingewikkeld. Ze geloven in een andere profeet, dragen andere hoofddeksels en er zitten vast winkeldieven tussen. Nee, op ons lijken ze niet.

U kent vast het gedicht uit 1945 van de Duitse theoloog Martin Niemöller (ik parafraseer):

De communisten hielp ik niet, ik was immers geen communist. En ik was geen jood, dus die hielp ik ook niet. Laat staan homo's en Roma. Die leken wel het minst op ons, dus waarom zou ik die te hulp schieten?

Als ik nu zelf een onderduikadres nodig heb is er bij niemand meer plaats in de herberg.

Zelf zou ik ook liever een kleinschalige opvang zien, maar ja, ik zou ook liever vrede zien dan oorlog. En zoals mijn moeder zei: “Lieverkoekjes worden hier niet gebakken.”

Ik wens u een constructief gesprek en veel wijsheid toe vanavond.